Ο μεγάλος λογοτέχνης άφησε την τελευταία του πνοή στην ηλικία των 83 ετών
Ο Κάρλος Φουέντες, ένας από τους μεγαλύτερους λογοτέχνες της εποχής μας και μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες της Λατινικής Αμερικής, απεβίωσε την Τρίτη 15 Μαΐου 2012 σε νοσοκομείο της Πόλης του Μεξικού, όπου νοσηλευόταν με καρδιακά προβλήματα, σε ηλικία 83 ετών.
Πολυγραφότατος, έντονα πολιτικοποιημένος και κοσμοπολίτης συγγραφέας ο ίδιος, εθεωρείτο ο «εθνικός συγγραφέας» του Μεξικού που θρηνεί για την τεράστια αυτή απώλεια, όπως έγραψε και ο Πρόεδρος Φελίπε Καλδερόν στον λογαριασμό του στο Τwitter.
Μαζί με τους δύο νομπελίστες, τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες και τον Περουβιανό Μάριο Βάργκας Λιόσα, o Kάρλος Φουέντες συντέλεσε αποφασιστικά στη μεγάλη «έκρηξη» (boom) αλλά και την ανανέωση της λατινοαμερικανικής λογοτεχνίας κατά τις δεκαετίες του 1960 και του 1970.
Γεννήθηκε στον Παναμά το 1928 και πέρασε μέρος της παιδικής του ηλικίας σε διάφορες χώρες (Η.Π.Α, Χιλή, Αργεντινή) επειδή ο πατέρας του ήταν διπλωμάτης. Πέρασε τα νεανικά του χρόνια μακριά από την πατρίδα του, σπούδασε στην Ελβετία, αργότερα έγινε και ο ίδιος διπλωμάτης ενώ δίδαξε στα μεγαλύτερα αμερικανικά και αγγλικά πανεπιστήμια.
Έγραψε μυθιστορήματα, διηγήματα, δοκίμια, θεατρικά έργα και κινηματογραφικά σενάρια, ενώ μέχρι τα τελευταία του δεν παρέλειπε να παρεμβαίνει στα πολιτικά πράγματα της χώρας του με τη μαχητική αρθρογραφία του. Οι πιο πρόσφατες εκκλήσεις του αφορούσαν στον άτυπο πόλεμο (με χιλιάδες θύματα) που μαίνεται στο Μεξικό ανάμεσα στο κράτος και στις συμμορίες που ελέγχουν το παράνομο εμπόριο ναρκωτικών.
Ο Κάρλος Φουέντες, ένας συγγραφέας που έχει διαβαστεί και έχει αγαπηθεί στην Ελλάδα, είχε τιμηθεί με όλες τις ανώτατες διακρίσεις του ισπανόφωνου κόσμου για το έργο του αλλά δεν έλαβε ποτέ το Βραβείο Νομπέλ μολονότι ήταν πάντα στη λίστα των επικρατέστερων.
Στο Μεξικό γιορτάστηκαν τα 80 του χρόνια το 2008 με αναρίθμητες τιμητικές εκδηλώσεις. Ήταν μέχρι το τέλος παραγωγικός και φημιζόταν για την κομψότητά του και την ευγένεια του χαρακτήρα του.
Εθεωρείτο ένας από τους κορυφαίους εκπροσώπους της παγκόσμιας σύγχρονης πεζογραφίας εν γένει και το έργο του περιλαμβάνει μυθιστορήματα, όπως «Η πιο διάφανη περιοχή» (1958), «Ο θάνατος του Αρτέμιο Κρους» (1962), «Αλλαγή δέρματος» (1967), «Ιερή ζώνη» (1967), «Terra Nostra» (1975), «Το κεφάλι της ύδρας» (1978), «Ο γερογκρίνγκο» (1985), «Ο αγέννητος Χριστόφορος» (1987), «Η εκστρατεία» (1990), «Ντιάνα, η μοναχική κυνηγός» (1994), κινηματογραφικά σενάρια, θεατρικά έργα και δοκίμια, όπως «Ο θαμμένος καθρέφτης» (1992).
Το 1993 εξέδωσε το έργο «Η πορτοκαλιά», με το οποίο κλείνει ο αφηγηματικός κύκλος που ονόμασε «Η ηλικία του χρόνου». Το 1977 κέρδισε το Βραβείο Ρόμουλο Γαλιέγος (ανώτατη λογοτεχνική διάκριση στη Λατινική Αμερική) και το 1987 το Βραβείο Θερβάντες, τη μεγαλύτερη διάκριση που δίνεται σε ισπανόφωνο συγγραφέα.
Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε πάρα πολλές γλώσσες και τα περισσότερα από αυτά στα ελληνικά (http://www.vivlionet.gr/).
